SAİD NURSÎ VE M. KEMAL

eser, “Said Nursî ve Mustafa Kemal” ile “Said Nursî Haklı Çıktı” başlıklı iki bölümden oluşuyor. Eserde ayrıca “kaynak” hüviyetinde iki adet de ek bulunuyor.
Kitabın birinci bölümü tek bir yazıdan ibaret iken, ikinci bölüm bir nevi konuyla ilgili yazıların derlemesi.
Eserin omurgasını teşkil eden birinci bölümde özetle, “M. Kemal’in Bediüzzaman’ı Ankara’ya niçin davet ettiği, Bediüzzaman ve M. Kemal arasında meydana gelen tartışma, M. Kemal’in Bediüzzaman’ı “kazanmak” için öne sürdüğü tekliflerden başka, Bediüzzaman’ın “İslam Deccalı”nı tarif eden “Beşinci Şua” isimli eserinin mahiyeti ile Bediüzzaman’ın M. Kemal inkılâplarına (1923-38) ve büyük devletler ile TBMM Hükûmeti arasında akdolunan Lozan Antlaşması’na (1923) bakışı, Bediüzzaman’ın Şeyh Said’in isyan hareketine (1925) neden destek vermediği, Bediüzzaman’ın M. Kemal’in şahsı ve icraatları hakkındaki görüşü, bilâhare Bediüzzaman’ın sürgünde kaleme aldığı Kur’an tefsirinin (“Risale-i Nur” ana başlıklı eserler) yazım macerası…” anlatılıyor.
Ve kapak yazısı:
“Bediüzzaman Said Nursî, Cumhuriyet Türkiye'sinde toplumun inanç ve fikir dünyasında son derece etkili olmuş bir iman, tefekkür ve mücadele adamı. M. Kemal ise, Cumhuriyet devrinin ilk cumhurbaşkanı, inkılâpların mimarı ve Said Nursî'nin inançlarına tamamen zıt bir dünya görüşünün temsilcisi, tatbikatçısı.
Bediüzzaman'ın M. Kemal hakkındaki düşünceleri nelerdi, onun fikriyat ve icraatı için neler söyledi, neler yazdı? M. Kemal ve takipçileri ona, hizmetine ve talebelerine karşı nasıl bir tavır takındılar? Günümüzdeki durum ne?..”