Yaygın adı ile Büyük Cevşen, bizzat Bediüzzaman Hazretleri’nin Mecmuâtü’l-Ahzab’dan ve Risâle-i Nur’daki hakikatlerden derlediği bir duâ mecmuâsıdır.
Büyük Cevşen’de yer alan duaların isimlerini ve hikmetlerini şöyle sıralayabiliriz…
Birinci Bölüm: Yasin, Fetih, Rahman, Mülk ve Nebe’, Vakıa, Cum’a Sûreleri, Haşir ve Bakara Sûrelerinin son âyetleriyle Hatim Duası
İkinci Bölüm: Cevşen-i Kebir Cevşen, Farsça kökenli bir kelime olup, "bir tür zırh, savaş elbisesi" manasına gelmektedir. Bu duâ Peygamber Efendimize, Uhud Savaşı sırasında Cebrail (a.s) tarafından getirilmiştir. Cebrail Hz. Muhammed'e (s.a.v.): "Üzerindeki zırhı çıkar ve bu duâyı oku. Bu duâyı üzerinde taşır ve okursan zırhtan daha büyük tesiri vardır." demiştir.
Üçüncü Bölüm: Evrâd-ı Kudsiye Şâh-ı Nakşibend Hazretlerinin (ks) tanzim ettiği Evrâd-ı Kudsiye‘nin yüz hasiyetinin ve faydasının bulunduğunu belirten Bedîüzzaman Hazretleri, Şâh-ı Nakşibend’in bu duâyı, Peygamberimiz’den (asm) mânâ âleminde ders aldığını belirtmektedir.
Dördüncü Bölüm: Delâili’n-Nur Peygamber Efendimize (asm) mânâ yönünden en mükemmel ve en câmî salâvâtları kapsayan bir duadır.
Beşinci Bölüm: Sekîne Bediüzzaman’ın “esmâ-i sitte-i meşhure” olarak tâbir ettiği altı İsm-i A’zam’la birlikte bazı âyetlerin yer almaktadır.
Altıncı Bölüm: Münâcât-ı Veyse’l-Karâni Veysel Karanî Hazretlerinin münâcâtı
Yedinci ve Sekizinci Bölüm: Duâ-i Tercüman-ı İsm-i Azam ve Duâ-i İsm-i Azam Cenâb-ı Hakk’ın pek çok ismi zikredilerek yapılan dualar
Dokuzuncu Bölüm: Münâcâtü’l-Kur’ân Hazret-i Osman’ın (ra) tanzim ettiği Münâcâtü’l-Kur’ân’daki duâ cümleleri, doğrudan doğruya ayetteki ifadelerden alınmıştır. Bediüzzaman bunun hakkında, “Bu münâcât aynen Cevşen ve Celcelutiye gibi kudsîdir” demektedir.
Onuncu Bölüm: Tahmidiye Allah’ın ihsan ettiği nîmetler için çok geniş ve küllî hamdleri içine alan bu duânın, pek çok maddî ve mânevî hastalığa da şifâ olduğu belirtilmektedir.
Onbirinci Bölüm: Kaside-i Celcelutiye Hz. Peygamber’in nazım şeklinde Hz. Ali’ye yazdırdığı, aslı vahiy olan Celcelûtiye kasidesi Celcelûtiye’nin Süryânice bedî (eşsiz güzel) anlamına geldiğini söyleyen Bediüzzaman, bu duânın pek çok sırları sakladığını, gelecek zamana baktığını, istikbalden ve hatta Risâle-i Nur’dan haber verdiğini de ifade eder. (Mektûbât, s. 448)
Onikinci ve Onüçüncü Bölüm: Ashabı Bedir ve Şüheda-i Uhud Cennetlik oldukları bizzat Resulü Ekrem Efendimiz (s.a.v.) tarafından müjdelemiş ve adları vesile kılınarak dua edilen Bedir Ashabı ve Uhud Şehitlerinin adları
Ondördüncü Bölüm: Hülâsatü’l-Hülâsa Allah’ın varlık ve birliğine, kâinatın ve içindeki mevcudâtın şehâdetini ihtivâ etmektedir. Âyetü’l-Kübrâ Risâlesinin özeti hükmünde olan bu bölüm hakkında Bediüzzaman, “Ara sıra bazı vakitte okunsa güzel olur, îmana kuvvet verir” demektedir.
Onbeşinci Bölüm: Tazarru ve Niyaz Bediüzzaman Hazretlerinin Risale-i Nur Külliyatının Mesnev-i Nuriye mecmuasından alınmış dualarıdır
